İnsanoğlu korkaktır. Karanlıktan korkar, kediden-köpekten korkar, şeytanlardan korkar, yükseklikten korkar.. Korkar da korkar. Ama bence insanın asıl kendinden korkması gerek.
Bir insanın tek ve en büyük düşmanı (veya dostu) ancak kendisi olabilir. İnsan beyni o kadar kuvvetliki, bizi, benliğimizi, sağlığımızı, dolaylı yoldan da hayatımızı yönetir durumda.
Ben üzülünce miğdem ağrır sonra günlerce çekerim veya biryerimde birsey çıkmışsa bilirimki evvelki gün boş yere yaptığım strestendir. Veya birçok kere belli kararları almaktan kaçıyorsam veya geciktiriyorsam, belli ki korkularım vardır.
Peki bu korkuları kim yaratıyor? Ben! Yalnız ve yalnız ben ve beynim. Hayat geçip gidiyor, gün gelir de kalbimizi beynimizle harmanlayıp hayata devam edebilirsek ne mutlu bize. Eger benim gibi, bedeninizi ve ruhunuzu beyniniz ele gecirmisse, o zaman korkmaya, yuvarlanıp gitmeye, hasta olmaya mahkumuz. Zaman çok çabuk geçiyor; iyisimi elimizi vicdanımıza koyup, kalbimizi dinleyip hareket etmeyi kendimize öğretelim.
Ben bu konuda daha çok acemi bir öğrenciyim. Öğrendiğimde emin olun ki herkese öğretmeyi de görev edineceğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder