Doğrular

Doğrular...

Doğru ne demektir?

Türk dil kurumu şoyle tanımlıyor:  “Gerçek, yalan olmayan” veya “Akla, mantığa, gerçeğe veya kurala uygun” demektir.

“Doğru” kadar hayatımda çok kullandığım, ama kullanmak istemediğim ve kafamdan silip atmak istediğim az kelime vardır sanırım.

Kime göre doğru? Neye göre doğru? Birseyin "doğru" olabilmesi icin karşılaştıracak baska birşey daha olması gerekmezmi?

Oncelikle "bu doğrudur" demektense "bana göre bu doğru" deme alıskanlığının edinilmesi gerekir. En azından "benim doğrum" demek, bir genellemeden kacınmak olur.

Niye benim doğrularım en doğru peki?  Çocukken beynimemi kazımıslar? Yoksa büyürken cok tecrübe edinmis, ermişmiyim? Niye en yakınlarıma doğrularımı bulaştırmak icin bu enerjiyi sarfediyorum? Herkesin doğrusu kendine değilmi? Ben biliyorum nedenini, ben sevdiğim insanları hep, her konuda iyi görmek isteyen bir insanım, herkes gibi. Onların bir hatasını/eksigini görürsem de, hemen düzeltmeyi kendime görev biliyorum 30 senedir. Niye? Aman sonra üzülmesinler, canları acımasın veya işlerini cabuk halletsinler diye, yani kendime gore kendi doğrularımla sevdiklerimin hayatlarını kolaylastırıyorum.

Ve bugüne kadar eski erkek arkadaşlarımdan bir tanesinin ettiği laf beni uyandırmıstır: " benim bir annem var, ikinci bir anneye ihtiyacım yok" demişti.. Sene 1998. Cok algılamamıştım o zaman, düşünmüştüm ama algılayamamıstım, ne de olsa ben iyi birşeyler yapıyordum. Sene 2002, zamanındaki Italyan erkek arkadasım bana birebir ayni cümleyi (tek farki kendi dilinde) soylemişti.. Ve orada dona kaldığımı hatırlıyorum.

O gün bugündür düşünürüm.. Niye böyleyim? Ve yanlızca en yakınlarıma uyguluyorum bunu? Tam çözmüş olmasam da, hala kuralları ve doğrularıyla bütün olarak hayatımı sürdürsem de, üzerinde çalışıyorum, en azından sevdiklerime bu hastalığı bulaştırmamak, saplantılarımdan kurtulmak ve daha rahat bir insan olabilmek için...